11 februari 2025
In
blog
Door
dorien
- 12 februari 2025 - Kan het zijn dat je streven ‘gezien te willen worden’, je juist verdwaald doet voelen?
Misschien verlang je ernaar dat anderen je zien voor wie je bent. Je doet hier je best voor. Je wilt erkend worden.
Gevoelsmatig moet je aan allerlei verwachtingen en voorwaarden voldoen, zodat je uiteindelijk ‘oké’ door hen zal worden gevonden. Dit voelt zwaar en vermoeiend.
Door dit uit te leven parkeer je jezelf, geheel per ongeluk, in een positie van tekort. Je ervaart gemis. Nog niet genoeg. Je moet hard werken om alles goed te krijgen. Dit doet pijn.
Juist deze pijn toont je dat je hier bent gevallen in de voorwaardelijke stroom van het persoonlijke denken. Je staat vereenzelvigd met je geconditioneerde gedachtegoed, steeds onderweg naar anders, meer of beter. Levend vanuit je agenda over hoe jij je dient in te zetten.
Per abuis, verlies je zo je actuele waarachtigheid. Je draait weg van wat er nu gaande is. Je erkent je echte beweging niet. Je ont-kent de eenvoud van zijn, de stille open lege ruimte, die je bent onder dit tumult.
Je kan vanuit directe perceptie deze humane dwaling in jezelf waarnemen. Vanuit dit zien, dat geworteld is in de actualiteit van dit moment, ontstaat er helderheid.
Je fixaties kunnen thuis komen in jou. Ze mogen er zijn. Daarmee verliezen zij hun macht. Hun waarheid. Hun belang.
Leven vanuit wat nu aan de orde is, voelt moeiteloos en genoeglijk. Je leeft vanuit vertrouwen. Je zoekt jezelf niet langer angstvallig in alles wat er wel of niet zou moeten zijn. Je bent aanwezig. Alles is in orde.
Als vanzelf geef je gehoor aan wat licht en kloppend voelt. Je laat liggen wat niet (langer) waar voelt. Bestemming onbekend.
Je bent wat je zoekt. Heel en vol liefde.
Kan je vanuit liefdevolle openheid zachtjes je geconditioneerde neigingen inzien en onderkennen? Carte blanche geven? Het is oké. Alles is welkom.
Take care.
...
