Vandaag zag ik de beweging van de zoeker opkomen en oplossen in en als mij. De onschuld ervan ontroerde me. Ik voelde compassie voor mezelf, dat ik geloofde dat ik dat golfje was en daarop heb geacteerd. Nogmaals DANK voor jouw helder zien en jouw toewijding aan het uitdrukken van wat je ziet....
- 9 januari 2025 - Leven vanuit "weten hoe het zit" en "wat ik te doen heb in de toekomst" is krampachtig leven vanuit mijn agenda, mijn aangenomen ideeën aangaande alles. Ik sta opgeslokt in mijn denkbeelden. Mijn verwachtingen, aannames en doelen bepalen mijn richting. Dit voelt vaak vermoeiend, vlak, pijnlijk of verwarrend. Juist de pijn die me dit doet, helpt me herinneren dat ik vanuit mijn gedachten leef. Van hieruit sta ik te strijden met realiteit zoals het nu is. Levend vanuit mijn conclusies, sluit ik me per abuis af van wat ik ten diepste al ben. Dit voelt niet kloppend. Ik kan zien hoe mijn denken strijdt om controle, erkenning of een bepaalde uitkomst. Ik maak mijn inzet bijvoorbeeld afhankelijk van wat anderen mogelijk van mij verwachten. Mijn gedachtegoed is aan het strijden voor hoe ik overkom. Dit kan 'ik' niet oplossen. Ik kan dit strijden in mijzelf doorzien. Ik kan onderkennen dat ik mijzelf plaats in een zelfgesponnen mentale gevangenis. Het is aan mij om deze vertroebelende dynamiek van conditionering in te zien. Met het diepgaand onderkennen van mijn vernauwing, ondersteun en bevestig ik het niet. Ik functioneer hier niet langer blind vandaan. Ik geloof mijn strijd niet langer. Met het werkelijk inzien van de bewegingen van mind, opent mijn hart. Er ontstaat compassie voor mijn conclusies. Ik ervaar liefde voor dit gedoe in mij. Mijn gestruggle is welkom. Dit wérkelijk inzien voelt als een verademing pur sang. Met het eerlijke bekennen van mijn fixaties, open ik. Ik leef vanuit echtheid en nieuwsgierigheid. Als vanzelf ervaar ik rust, vertrouwen en helderheid. Alsook diepgaande compassie voor 'mijzelf vergeten'. Al thuis - Leven vanuit overgave is liefdevol....
- 12 december 2024 - Iedere poging die ik onderneem om mijzelf te veranderen, leidt niet tot de transformatie, de verlossing of de verlichting die ik voor ogen heb. En ergens voorvoel ik dat mijn denkwijze uitleven als een bodemloze put is; het leidt nergens toe. Het is letterlijk 'onuitputtelijk' om mij op deze manier in te zetten. Het voelt niet potent, waarachtig en puur. Laat ik in mijzelf ont-dekken dat ik al ben waar ik naar zoek. Niet door dit in de toekomst, met tijd en doelen, trachten te vinden. Niet door mijn denkbeelden over dit alles uit te werken. Maar door intiem in mijzelf te bezien dat ik mijn liefdevolle stille aanwezigheid ontken, met het proberen mijzelf te vervolmaken buiten de actualiteit van dit moment om. Al thuis. Ik ben de liefde die ik zoek. ...
- 19 november 2024 - Kan ik mijn diep gedragen waarheid ontdekken? Wat spreekt mij aan? Kan ik luisteren naar wat authentiek voelt voor mij? Kan ik hier vandaan mijn acties inzetten? Wanneer ik dit voor mijzelf helder heb, wordt dit mijn leidraad, de oriëntatie van waaruit ik leef. Wat voelt licht en gemakkelijk? Wat voelt geïnspireerd? Wat weet ik heimelijk van binnen, maar durf ik geen prioriteit aan te geven? Kan ik mijn aandacht en energie geven aan waar ik blij van word? Niet door anderen te bedienen in wat ik denk dat zij nodig hebben. Geen concessies. Mijn waarheid volledig toe-eigenen en inzetten. Dit is ongetemd zijn. Dit is het actuele ontdekken en eren van dat wat niet geconditioneerd is in mij. En dat is spannend bezien vanuit mind. Ik weet namelijk niet waar dit toe leidt. Ik weet niet wat het leven in petto heeft. Ik spring hiermee, vanuit het perspectief van mind, in het diepe. Maar ik zwem vanuit vertrouwen in de richting waarnaar ik me geroepen voel. Ik luister naar wat mij zachtjes wordt ingegeven. En ik laat liggen wat mij niet aanspreekt. Kan ik de wereld schenken wat ik heb te bieden?...
- 28 oktober 2024 - Kan ik zien hoe ik mezelf steeds als ‘work in progress’ beschouw? Ik voel me “er” nog niet. Ik heb tijd nodig om te arriveren in wat ik voor ogen heb. Ik voel me vaak niet echt gezien door de mensen om mij heen. Ik moet hard werken om aan al mijn ideeën te voldoen, zodat ik uiteindelijk zal bereiken wat ik wil. Ik doe mijn best om aardig en leuk gevonden te worden door de ander. Kan ik onvoorwaardelijk thuis blijven voor dit ge-struggle in mijzelf? Ik leef vanuit al mijn leefregels over hoe ik liefde kan verkrijgen. Met het zachtjes inzien hiervan in mijzelf, sta ik stil ermee. Deze voorwaardelijke worsteling voltrekt zich in mij. Ik kan dit onderkennen. Ik leef mijn oude redenaties niet langer automatisch uit met het bezien ervan. Ik zie in mijzelf, deze universele & humane trance van geconditioneerde redenaties. Ik blijf. Ik raak het niet aan. Ik zie het voltrekken. Met het niet langer uitwerken van 'de waarheid' van het gedachtegoed, staakt de automatische bekrachtiging ervan. Meer en meer ben ik hier en nu aanwezig. Ik leef vanuit mijn huidige ervaring. Ik verschijn vanuit openheid, vanuit liefde. Ik leef vanuit oprechtheid en vertrouwen. Ik val in lijn met wat er nu ook is. Mijn hart is onbedekt. Al thuis. Ik bén de onvoorwaardelijke ruimte die ik poog te vinden. Ik ben de liefde die ik zoek....
- 2 september 2024 - Met het uitleven van wat ik denk of geloof, leef ik vanuit de waarheid van wat ik heb aangenomen over alles. Mijn betekenissen en interpretaties over mijn welzijn, mijn imago en al het andere. Mijn aandacht hangt in de vermeende waarheid van mijn gedachtengoed. En zo ontken ik, geheel per ongeluk, mijn huidige woordeloze aanwezigheid, de ondergrond van al het persoonlijke geklets van mind. De simpele en rechtstreekse ervaring van dit moment, zonder interpretaties, is niet te ‘omvatten’ voor het denken. 'Hier al zijn' heeft niets omhanden voor de mind die zichzelf kent door steeds in beweging ergens naar toe of vanaf te gaan. Rechtstreeks hier zijn is zo dichtbij, zo direct en zo onbekend dat ik steeds weer in het denken val en poog mijzelf te brengen naar waar ik denk of weet dat ik wezen moet. Hiermee weet ik waar ik aan toe ben én wat ik te doen heb. Ik ken mij met het uitleven van mijn eigen gedachten. Naast de veiligheid en houvast die me dit biedt, voelt dit alles uitwerken ook onrustig en gejaagd. Hopeloos en nooit af. Krampachtig en geforceerd. Het kost mij veel energie om het allemaal voor elkaar te boksen. En al dit soort gevoelens bekrachtigen mij weer in mijn diepe conclusie dat ik 'er nog niet ben', dat ik nog niet voldoe. En zo mis ik volledig hier te zijn. Dit is verdrietig en pijnlijk. Altijd al thuis Leven vanuit essentie...
- 22 augustus 2024 - Kan ik hier en nu aanwezig zijn zonder enige conclusie te trekken over hoe dat moet of waar dat toe zal leiden? Misschien kan ik mijzelf niet zoeken of vinden door hier over na te denken. Wat ligt er ten grondslag aan mijn gedachten? Kan ik bemerken hoe er op dit ogenblik een diepere leegte of 'niet weten' in mijzelf is? Hoe is het om bewust stil te staan met dit alles in mij? Letterlijk; stil staan hiermee. Gadeslaan. Kan ik hier simpelweg zijn? Deze vraag eerlijk stellen is van belang, want dit ontlokt en bemoedigt mijn inherente openheid. Het is een openhartige vraag. Ik eer mijzelf ermee. Het gaat hierbij niet om het geven van het juiste antwoord op deze vraag. Doe ik dat, dan antwoord ik vanuit de vereenzelviging met mijn gedachten. Ik beantwoord dan de vraag vanuit mijn conditionering waarmee ik in mijn denkbeelden val en zo sluit ik mijzelf af van de levendigheid van dit moment. Kan ik dit moment bewonen zoals het nu is? Met het stellen van deze oprechte en open vraag, sta ik stil. Kan ik hier zijn met wat nu is? Een gevoelde en eerlijke vraag aan mijzelf stellen wakkert mijn ontvankelijkheid aan. Het ontlokt mijn onbemand zijn. Een dergelijke vraag hoef ik niet uit te werken, maar eert mijn wezen, mijn directe aanwezigheid. Hiermee eer ik mijn integere weten. Mijn diepere waarheid kan mij 'vinden' in dit beschikbaar staan. Ik bewoon mijn diepgaande 'niet weten'. Met het leven vanuit een oprecht vraagteken, bewoond van top tot teen, leef ik vanuit mijn inherente openheid, mijn nieuwsgierigheid en mijn diepe betrokkenheid. Ik val uit de waan van mijn denkbeelden. Ik land in de realiteit van dit moment. Altijd al thuis Leven vanuit essentie...
- 5 augustus 2024 - Wellicht is 'iets geloven' op een laag juist een effect van het niet zeker weten. Misschien probeer ik, als mens, bijvoorbeeld mijzelf te overtuigen dat ik 'er toe doe' omdat ik dat zelf ergens helemaal niet weet of ervaar. Of wellicht geloof ik juist dat 'ik er bottom line niet toe doe' en probeer ik die diep gewortelde overtuiging te overstemmen. Van hieruit bijt ik mij vast in het belang van mijzelf volwaardig gezien te krijgen. Sterker nog, hoe meer belang ik hecht aan 'mijn gelijk', ofwel de absolute waarheid van mijn eigen overtuiging, hoe meer belang ik eraan hecht om mij hiervoor in te zetten. "Iedereen moet en zal mij serieus nemen" of "niemand mag impliceren dat ik het niet goed doe". Het gevolg is een felle strijd, die wellicht juist ontkiemt uit mijn eigen ongeloof of mijn niet weten. Misschien is absolute zekerheid trachten te vinden en zoeken met en in mijn eigen overtuigingen een uitingsvorm van absoluut niet weten wie ik écht ben. Ik keer mij af van de ledige ruimte van dit moment door stellig te zijn, door vooral geen ruimte voor 'niet weten' of twijfel te laten. Mijn stellinginname - welke dan ook - verdedig ik met hand en tand. Ik sluit me af met mijn eigen redenaties en zo vernauw en verhard ik. Al mijn aandacht zit hierin opgeslokt en ik richt mij op het bewijs van mijn gelijk, mijn eigen legitimering. Ook mijn acties vloeien hieruit voort. Dit alles gebeurd geheel automatisch. Kan ik dit alles zachtjes in mijzelf bezien vanuit openheid? Al thuis Ik ben wat ik zoek...
Na een telefonische kennismaking heb ik één gesprek gehad met Dorien. Dat was een heel mooi, open en eerlijk gesprek, waarbij Dorien samen met mij op zoek ging naar de inzichten waar ik zo naar op zoek was. Zonder enige moeite zijn deze inzichten en woorden elke dag bij me en voel ik me rustiger en dichterbij mezelf. Ik kan Dorien aan iedereen aanbevelen die er klaar voor is om naar binnen te kijken, in plaats van te zoeken naar alle dingen om je heen die zogenaamd niet kloppen....
- 30 juli 2024 - Wat maakt dat ik mij vastklamp aan mijn overtuigingen? Poog ik op deze manier grip te verkrijgen? Ben ik bang voor het einde van houvast en controle? Bestrijd ik eventueel misgrijpen of onmachtig komen te staan? Wat gebeurt er als ik mij niet langer angstvallig identificeer met mijn gedachten? Als ik niet steeds val in mijn nadenken over alles? Geloof ik wellicht dat als ik niet ingrijp vanuit wat ik geloof, dat er dan niks meer gebeurt? Kan het zijn dat ik deze vermeende stilstand probeer te mijden? Bang voor wat er potentieel allemaal (niet) gaat plaatsvinden en de gevolgen dáárvan? Ben ik bang om met lege handen te staan? Bang voor het einde van het denken zelf? Is er angst voor stuurloos staan? En om dit alles te mijden blijf ik met mijn aandacht in de bekendheid en de controle die het denken mij schijnbaar biedt. Er is een grote prijs die ik betaal met het leven vanuit mijn rigide denken en doen. Ik voel me vaak uit verbinding met mijzelf en anderen. Geheel onwetend keer ik mij van mijn diepgaande betrokkenheid af. Doordat mijn gedrag continue wordt geïnformeerd door mijn persoonlijke gedachtengoed, vlak ik per abuis de spontane levendigheid van dit moment af. Ik sta niet langer afgestemd vanuit mijn intrinsieke echtheid. Mijn inherente, open en liefdevolle toegankelijkheid keer ik per abuis de rug toe. Ik ontken mijn liefdevolle zijn. Altijd al thuis Leven vanuit essentie...