- 16 maart 2025 - Ik dacht dat ik mijn onzekerheid moest tackelen. Ik vond het een teken van zwakte. Totdat mijn perspectief veranderde...
- 3 maart 2025 - Vaak verlangen we naar liefde, vervulling, erkenning. We zoeken dit buiten onszelf—bij anderen, in succes, in bevestiging. We willen graag erkend worden. Dit zoeken hiernaar bekrachtigt het onrustige gevoel dat er nog iets ontbreekt. Het gevoel dat we nog niet in orde zijn. Wat we niet zien, is dat we juist met ons streven en strijden, ons diepste wezen ontkennen. We missen de stille liefdevolle aanwezigheid die we zelf al zijn. Dat wat niet geraakt wordt door het verhaal dat we erin leggen. Dat in ons wat stil en onbewogen is. Dat wat niet in de trance valt van het gedachtegoed. Maar dat wat vanuit heldere aanwezigheid ons tumult kan aanschouwen. We zijn deze open ruimte die ten grondslag ligt aan onze onrust. Kan je je struggle bezien vanuit deze onvoorwaardelijke aanwezigheid? Kan je blijven voor het tumult van onze mind? Zachtjes stilstaan en je fixaties, je strijd zien bewegen? Alles is oké. ...
- 12 februari 2025 - Kan het zijn dat je streven ‘gezien te willen worden’, je juist verdwaald doet voelen? Misschien verlang je ernaar dat anderen je zien voor wie je bent. Je doet hier je best voor. Je wilt erkend worden. Gevoelsmatig moet je aan allerlei verwachtingen en voorwaarden voldoen, zodat je uiteindelijk ‘oké’ door hen zal worden gevonden. Dit voelt zwaar en vermoeiend. Door dit uit te leven parkeer je jezelf, geheel per ongeluk, in een positie van tekort. Je ervaart gemis. Nog niet genoeg. Je moet hard werken om alles goed te krijgen. Dit doet pijn. Juist deze pijn toont je dat je hier bent gevallen in de voorwaardelijke stroom van het persoonlijke denken. Je staat vereenzelvigd met je geconditioneerde gedachtegoed, steeds onderweg naar anders, meer of beter. Levend vanuit je agenda over hoe jij je dient in te zetten. Per abuis, verlies je zo je actuele waarachtigheid. Je draait weg van wat er nu gaande is. Je erkent je echte beweging niet. Je ont-kent de eenvoud van zijn, de stille open lege ruimte, die je bent onder dit tumult. Je kan vanuit directe perceptie deze humane dwaling in jezelf waarnemen. Vanuit dit zien, dat geworteld is in de actualiteit van dit moment, ontstaat er helderheid. Je fixaties kunnen thuis komen in jou. Ze mogen er zijn. Daarmee verliezen zij hun macht. Hun waarheid. Hun belang. Leven vanuit wat nu aan de orde is, voelt moeiteloos en genoeglijk. Je leeft vanuit vertrouwen. Je zoekt jezelf niet langer angstvallig in alles wat er wel of niet zou moeten zijn. Je bent aanwezig. Alles is in orde. Als vanzelf geef je gehoor aan wat licht en kloppend voelt. Je laat liggen wat niet (langer) waar voelt. Bestemming onbekend. Je bent wat je zoekt. Heel en vol liefde. Kan je vanuit liefdevolle openheid zachtjes je geconditioneerde neigingen inzien en onderkennen? Carte blanche geven? Het is oké. Alles is welkom. Take care. ...
- 6 februari 2025 - Ik, in mijn wezen, ben al vrij … Mezelf zoeken en vinden met mijn denken voelt bekend – “zo doen we dat nu eenmaal als mens”. Kan ik weten wat dé bedoeling is? Wat 'het beste' is? Hoe de ander zich werkelijk voelt? Kan ik weten hoe deze dag zich gaat ontvouwen? Weet ik wie ik ben, zonder mijn eigen conclusies hierover te raadplegen? Kan ik voelen hoe onbekend alles eigenlijk is als ik niet vanuit de ‘zekerheid’ van al mijn ideeën de wereld bezie? Hoe is het om bewust stil te staan met dit alles? Kan ik dit moment bewonen zoals het nu is? Deze oprechte vraag aan mezelf stellen wakkert mijn ontvankelijk staan aan. Een diepere waarheid kan mij 'vinden' met dit beschikbaar staan. Kan ik hier blijven? Wat er nu ook gaande is, is ‘het’. Dit moment onvoorwaardelijk bewonen is vrij zijn. Door na te denken over vrijheid plaats ik dit buiten mijzelf en maak ik het iets voor in de toekomst. Vrijheid is niet een gemoedstoestand of een doel. Met het doorzien van mijn persoonlijke en gefixeerde denkwijze, 'her-inner' ik mij al heel, al vrij. Ik kan niet gemaakt of gebroken worden door mijn eigen conclusies over wat er gaande is. Ik, in mijn wezen, ben al vrij....
- 27 januari 2025 - De zegen van ‘er zijn’ zit niet zozeer in mijn persoonlijke ideeën over slagen of succes. De vreugde van zijn zit veel meer in het diepgaand in lijn komen met hoe het leven zich nu door mij heen beweegt. Hier in gaan staan. Dit eren vanuit mijn hele wezen. Steeds weer mijn diep gevoelde echtheid achten door hiernaar te luisteren. Rechtstreeks volgen. Het voelt goed of het voelt niet kloppend voor mij. Ik kom in actie vanuit deze actueel en intiem gevoelde zuiverheid in mijzelf. En overal waar ik ben, wat ik ook doe of wie ik ook tref, daar is ‘het’. De bestemming is onbekend. Dit is verwondering in beweging. Diep begaan en vol passie voor ‘dit’, voor het leven, voor er zijn. Levendige leegte. Niet te (be)vatten. Alleen woordeloos te herkennen en te leven. Te delen. Te lachen. Te huilen. En doordat ik mij hier en nu ‘weet’, hoef ik als vanzelf de zoektocht van mijzelf ‘goed’ krijgen niet langer angstvallig uit te leven. Ik strijd niet langer voor fijne ervaringen of meer betekenis. Het is zo onnoemelijk helder dat dit het is. Dit is het. De bloem bloeit als ie bloeit. Niet eerder of later. Het leven beweegt. Het doet zich. Dit is het. Zo simpel....
- 9 januari 2025 - Leven vanuit "weten hoe het zit" en "wat ik te doen heb in de toekomst" is krampachtig leven vanuit mijn agenda, mijn aangenomen ideeën aangaande alles. Ik sta opgeslokt in mijn denkbeelden. Mijn verwachtingen, aannames en doelen bepalen mijn richting. Dit voelt vaak vermoeiend, vlak, pijnlijk of verwarrend. Juist de pijn die me dit doet, helpt me herinneren dat ik vanuit mijn gedachten leef. Van hieruit sta ik te strijden met realiteit zoals het nu is. Levend vanuit mijn conclusies, sluit ik me per abuis af van wat ik ten diepste al ben. Dit voelt niet kloppend. Ik kan zien hoe mijn denken strijdt om controle, erkenning of een bepaalde uitkomst. Ik maak mijn inzet bijvoorbeeld afhankelijk van wat anderen mogelijk van mij verwachten. Mijn gedachtegoed is aan het strijden voor hoe ik overkom. Dit kan 'ik' niet oplossen. Ik kan dit strijden in mijzelf doorzien. Ik kan onderkennen dat ik mijzelf plaats in een zelfgesponnen mentale gevangenis. Het is aan mij om deze vertroebelende dynamiek van conditionering in te zien. Met het diepgaand onderkennen van mijn vernauwing, ondersteun en bevestig ik het niet. Ik functioneer hier niet langer blind vandaan. Ik geloof mijn strijd niet langer. Met het werkelijk inzien van de bewegingen van mind, opent mijn hart. Er ontstaat compassie voor mijn conclusies. Ik ervaar liefde voor dit gedoe in mij. Mijn gestruggle is welkom. Dit wérkelijk inzien voelt als een verademing pur sang. Met het eerlijke bekennen van mijn fixaties, open ik. Ik leef vanuit echtheid en nieuwsgierigheid. Als vanzelf ervaar ik rust, vertrouwen en helderheid. Alsook diepgaande compassie voor 'mijzelf vergeten'. Al thuis - Leven vanuit overgave is liefdevol....
- 12 december 2024 - Iedere poging die ik onderneem om mijzelf te veranderen, leidt niet tot de transformatie, de verlossing of de verlichting die ik voor ogen heb. En ergens voorvoel ik dat mijn denkwijze uitleven als een bodemloze put is; het leidt nergens toe. Het is letterlijk 'onuitputtelijk' om mij op deze manier in te zetten. Het voelt niet potent, waarachtig en puur. Laat ik in mijzelf ont-dekken dat ik al ben waar ik naar zoek. Niet door dit in de toekomst, met tijd en doelen, trachten te vinden. Niet door mijn denkbeelden over dit alles uit te werken. Maar door intiem in mijzelf te bezien dat ik mijn liefdevolle stille aanwezigheid ontken, met het proberen mijzelf te vervolmaken buiten de actualiteit van dit moment om. Al thuis. Ik ben de liefde die ik zoek. ...
- 19 november 2024 - Kan ik mijn diep gedragen waarheid ontdekken? Wat spreekt mij aan? Kan ik luisteren naar wat authentiek voelt voor mij? Kan ik hier vandaan mijn acties inzetten? Wanneer ik dit voor mijzelf helder heb, wordt dit mijn leidraad, de oriëntatie van waaruit ik leef. Wat voelt licht en gemakkelijk? Wat voelt geïnspireerd? Wat weet ik heimelijk van binnen, maar durf ik geen prioriteit aan te geven? Kan ik mijn aandacht en energie geven aan waar ik blij van word? Niet door anderen te bedienen in wat ik denk dat zij nodig hebben. Geen concessies. Mijn waarheid volledig toe-eigenen en inzetten. Dit is ongetemd zijn. Dit is het actuele ontdekken en eren van dat wat niet geconditioneerd is in mij. En dat is spannend bezien vanuit mind. Ik weet namelijk niet waar dit toe leidt. Ik weet niet wat het leven in petto heeft. Ik spring hiermee, vanuit het perspectief van mind, in het diepe. Maar ik zwem vanuit vertrouwen in de richting waarnaar ik me geroepen voel. Ik luister naar wat mij zachtjes wordt ingegeven. En ik laat liggen wat mij niet aanspreekt. Kan ik de wereld schenken wat ik heb te bieden?...
- 28 oktober 2024 - Kan ik zien hoe ik mezelf steeds als ‘work in progress’ beschouw? Ik voel me “er” nog niet. Ik heb tijd nodig om te arriveren in wat ik voor ogen heb. Ik voel me vaak niet echt gezien door de mensen om mij heen. Ik moet hard werken om aan al mijn ideeën te voldoen, zodat ik uiteindelijk zal bereiken wat ik wil. Ik doe mijn best om aardig en leuk gevonden te worden door de ander. Kan ik onvoorwaardelijk thuis blijven voor dit ge-struggle in mijzelf? Ik leef vanuit al mijn leefregels over hoe ik liefde kan verkrijgen. Met het zachtjes inzien hiervan in mijzelf, sta ik stil ermee. Deze voorwaardelijke worsteling voltrekt zich in mij. Ik kan dit onderkennen. Ik leef mijn oude redenaties niet langer automatisch uit met het bezien ervan. Ik zie in mijzelf, deze universele & humane trance van geconditioneerde redenaties. Ik blijf. Ik raak het niet aan. Ik zie het voltrekken. Met het niet langer uitwerken van 'de waarheid' van het gedachtegoed, staakt de automatische bekrachtiging ervan. Meer en meer ben ik hier en nu aanwezig. Ik leef vanuit mijn huidige ervaring. Ik verschijn vanuit openheid, vanuit liefde. Ik leef vanuit oprechtheid en vertrouwen. Ik val in lijn met wat er nu ook is. Mijn hart is onbedekt. Al thuis. Ik bén de onvoorwaardelijke ruimte die ik poog te vinden. Ik ben de liefde die ik zoek....
- 2 september 2024 - Met het uitleven van wat ik denk of geloof, leef ik vanuit de waarheid van wat ik heb aangenomen over alles. Mijn betekenissen en interpretaties over mijn welzijn, mijn imago en al het andere. Mijn aandacht hangt in de vermeende waarheid van mijn gedachtengoed. En zo ontken ik, geheel per ongeluk, mijn huidige woordeloze aanwezigheid, de ondergrond van al het persoonlijke geklets van mind. De simpele en rechtstreekse ervaring van dit moment, zonder interpretaties, is niet te ‘omvatten’ voor het denken. 'Hier al zijn' heeft niets omhanden voor de mind die zichzelf kent door steeds in beweging ergens naar toe of vanaf te gaan. Rechtstreeks hier zijn is zo dichtbij, zo direct en zo onbekend dat ik steeds weer in het denken val en poog mijzelf te brengen naar waar ik denk of weet dat ik wezen moet. Hiermee weet ik waar ik aan toe ben én wat ik te doen heb. Ik ken mij met het uitleven van mijn eigen gedachten. Naast de veiligheid en houvast die me dit biedt, voelt dit alles uitwerken ook onrustig en gejaagd. Hopeloos en nooit af. Krampachtig en geforceerd. Het kost mij veel energie om het allemaal voor elkaar te boksen. En al dit soort gevoelens bekrachtigen mij weer in mijn diepe conclusie dat ik 'er nog niet ben', dat ik nog niet voldoe. En zo mis ik volledig hier te zijn. Dit is verdrietig en pijnlijk. Altijd al thuis Leven vanuit essentie...