Altijd al thuis
– 11 juni 2024 –
Het voelt als volslagen bizar dat ik dit heb gemist. Want dit, deze ondergrond of achtergrond is er altijd al. Dit wat ik ben, is altijd al ‘onder alles’. Maar met het bewonen van mijn gedachten als ultieme waarheid, heb ik de onomstotelijkheid van dit simpele zijn, ónder de inmenging van gedachten, gemist.
Het sluimerende verdriet en de gepaard gaande frustratie, die ik jaren heb ervaren, blijken de pijn te zijn van vergeten wie ik wezenlijk ben. Ik heb dit gemist. Ik ben mij gaan zoeken en vinden in mijn denkbeelden en daarmee ben ik de volledigheid die gaande is onder deze quest verloren.
En de prijs die ik betaal, is de teloorgang van mijn moeiteloze levensvreugde. Mijn compassie. Helderheid. De doorvoelde ‘in-orde-zijndheid’ met alles wat plaatsvindt. Dit inzicht is wat op de een of andere manier heeft ontbroken.
Ik ben altijd al thuis – maar ik was dit vergeten doordat ik, geheel onbewust, poogde om thuis te komen.