Hier volledig zijn
– 2 september 2024 –
Met het uitleven van wat ik denk of geloof, leef ik vanuit de waarheid van wat ik heb aangenomen over alles. Mijn betekenissen en interpretaties over mijn welzijn, mijn imago en al het andere. Mijn aandacht hangt in de vermeende waarheid van mijn gedachtengoed.
En zo ontken ik, geheel per ongeluk, mijn huidige woordeloze aanwezigheid, de ondergrond van al het persoonlijke geklets van mind.
De simpele en rechtstreekse ervaring van dit moment, zonder interpretaties, is niet te ‘omvatten’ voor het denken. ‘Hier al zijn’ heeft niets omhanden voor de mind die zichzelf kent door steeds in beweging ergens naar toe of vanaf te gaan.
Rechtstreeks hier zijn is zo dichtbij, zo direct en zo onbekend dat ik steeds weer in het denken val en poog mijzelf te brengen naar waar ik denk of weet dat ik wezen moet. Hiermee weet ik waar ik aan toe ben én wat ik te doen heb. Ik ken mij met het uitleven van mijn eigen gedachten.
Naast de veiligheid en houvast die me dit biedt, voelt dit alles uitwerken ook onrustig en gejaagd. Hopeloos en nooit af. Krampachtig en geforceerd. Het kost mij veel energie om het allemaal voor elkaar te boksen. En al dit soort gevoelens bekrachtigen mij weer in mijn diepe conclusie dat ik ‘er nog niet ben’, dat ik nog niet voldoe. En zo mis ik volledig hier te zijn. Dit is verdrietig en pijnlijk.